سایت شخصی تارا یاراحمدی

در یک ماه اخیر چند کتاب خودیاری خواندم. بهتر است بگویم کتاب­های فروش میانبرهای موفقیت. وجه اشتراک اینگئنه متاب­ها این است که نویسندگان، در یک حوزه­ی خاص مثل مارکتینگ، فروش، سخنرانی، فن بیان و… متخصص هستند و سعی دارند در کتاب­هایشان به شما تفهیم کنند بدون مهارتی خاص، هیچ شانسی برای موفقیت ندارید. شما با خواندن این کتاب­ها باید بپذیرید که سازوکار دنیای مدرن تغییر کرده،(هر روز با سرعت بیشتری تغییر می­کند) و اگر خودتان را با آن هماهنگ نکنید نابود خواهید شد. به شهرت و ثروت نخواهید رسید و معنای دیگر این اتفاق نابودی زندگی­تان است. نتیجه چه می­شود؟مخاطبان این کتاب­ها که اغلب هم افراد خواهان رشد و پیشرفت هستند، تبدیل می­شوند به آدم­های سرگردانی که اهداف و دوست­داشتنی­های خود را از یاد برده­اند. افراد خلاقی که اگر جرقه­ای از خلاقیت در ذهنشان روشن شود سریع آن را خاموش می­کنند. ازخویشتن خویش دور می­شوند، و بین ابزارهای بیشمار موفقیت گم می­شوند. از یک ابزار به ابزار دیگر می­پرند و با تعجب می­بینند با این که هزار ابزار در دست دارند و در همه­ی آن­ها به­اندازه­ی کافی مهارت دارند، هرگز به چیزی نمی­رسند. رضایت درونی بسیار دور به نظر می­رسد و حتی اگر تصویر بیرونی­شان موفق باشد، از درون احساس خوشبختی نمی­کنند. البته که ما خوش­شانسیم که در زمانه­ای زندگی می­کنیم که ابزارهای بیشماری وجود دارد. یکی از نکاتی که موفقیت را سخت و دشوار میکند همین است که تنها با در دست داشتن ابزارها نمی­توان به آن رسید. بلکه هرکس مسیر خاص خود را برای موفقیت دارد و باید برای کشف این مسیر زمان و انرژی بسیاری صرف کند. ابزارها تنها در صورتی به ما کمک می­کنند که تصور شخصی ما از موفقیت شفاف باشد و باور کنیم راه­هایی بیشتر از تعداد ستارگان برای عینیت بخشیدن به آن تصویر وجود دارد. راه مخصوص ما، کوتاه­ترین راه ممکن برای ما و بیراهه برای دیگران است. و اصرار بیش از حد برای استفاده از یک ابزار، ممکن است تبدیل به مانعی بزرگ برای پیشروی باشد.