سایت شخصی تارا یاراحمدی

رسیدها را پرداخت کن.

کتاب “زندانیان بارور” را بخوان.

سایت را به روز کن.

درمورد آن قضیه تصمیم نهایی‌ت را بگیر.(برای حفظ حریم شخصی خودم نمی‌گویم کدام قضیه)

به سارا پیام بده.

……

امروز که مشغول نوشتن لیست کارهایم بودم، به خودم گفتم: “تو این کارارو انجام نمیدی” و شنیدن این جمله خطاب به خودم، درست در زمانی که چندماهی است اکثر کارهایم را انجام می‌دهم، باعث شد عمیق‌تر به یک چرخه‌ی رفتاری فکر کنم که مدت‌ها درگیر آن بودم و و همین حالا هم که تقریبا از بین رفته، گاهی برمی‌گردد و کار خود را شروع می‌کند. چرخه‌ای که اکثر ما آن را تجربه کرده‌ایم:

لیست بلندبالایی از کارها در ذهن داریم (اگر خیلی خفن باشیم آن‌ها را می‌نویسیم)

چند کار را انجام می‌دهیم.

چند کار در لیست باقی می‌مانند،

از روزی به روز دیگر منتقل می‌شوند و وزنشان روی دوشمان بیشتر و بیشتر می‌شود.

و بعد به خودمان برچسب “تنبل بودن” می‌زنیم. این چرخه در نهایت عزت‌نفسمان را زیر سوال می‌برد و عملگرایی‌مان را روز به روز کمتر می‌کند.

در زیر علل ایجاد این چرخه را نام می‌برم و راه حلی که به خودم کمک کرد تا این چرخه را بشکنم به شما معرفی می‌کنم.

علل انجام ندادن کارها:

لیست کارها را بیش از اندازه پر می‌کنیم

لازم نیست یک روزه کارهای یک ماه را انجام بدهیم. اگر فقط یک کار مهم و اساسی نسبت به انجام چندین کار سطحی، به مراتب نتایج درخشان‌تری به بار می‌آورد.

تخمین درستی از منابع در دسترس نداریم

انرژی و زمان ما محدود است. و درست زمانی که تمایل داریم سوپراستار زندگی خودمان باشیم، این موضوع را فراموش می‌کنیم.

البته میل به سوپراستار بودن اصلا بد نیست ولی فقط با یک تخمین درست از توان کنونی است که هم می‌تواینم کارها را با کیفیت انجام دهیم و هم در طولانی مدت ظرفیت خود را برای انجام کارها افزایش دهیم. آن هم با با برنامه‌ریزی و عادت‌سازی درست.

بعضی کارها را بیش از آنچه که هست بزرگ و ترسناک تصور می‌کنیم

هربار که به انجام کاری اداری فکر می‌کنم، گریه‌ام می‌گیرد. تا حد ممکن کار را عقب می‌اندازم. روز موعود غرغر می‌کنم و در کمال ناباوری، وقتی به اداره‌ی مقصد می‌رسم، کارم در کمتر از یک ساعت انجام می‌شود. برای بسیاری دیگر از کارها هم چنین اتفاقی می‌افتد. اتفاقی که چاره‌ای جز روبه رو شدن با کار ندارد.به دل کار زدن ندارد.

انجام کارها را بیش از حد راحت تصور می‌کنیم

 “همش کار دودقیقه است” و با این جمله یک کار 60 ثانیه‌ای، 6 وز عقب می‌افتد و پرونده‌ی آن در ذهن باز می‌ماند.

اولویت‌هایمان را نمی‌شناسیم

 این مورد بیشتر زمانی مهم می‌شود که تصور می‌کنیم هر کاری را باید در لحظه انجام دهیم و اگر چنین نکنیم، به خودسرزنشگری می‌رسیم. با انجام همه‌ی کارهای کوچک در یک روز، احتمال پشت گوش انداختن کارهای مهم و اساسی بیشتر می‌‌شود.

دقیقا نمی‌دانیم باید چه کنیم

ذهن ما از ابهام فراری است. زمانی که کارها را به مراحل کوچک تقسیم می‌کنیم، ابهام چگونگی انجام کار را برای ذهن از بین می‌بریم و بهانه‌ای برای تنبلی دستش نمی‌دهیم.

چه کنیم که کارهایمان عقب نیفتد؟

• هر جمعه برای هفته‌ی پیش رو و هر شب برای روز بعد برنامه‌ی کاری بنویسید.
• سعی کنید تعداد کارها در لیست روزنه‌تان کم باشد. حداکثر بیست کار برای یک روز ایده‌آل کافی است.
• در برنامه‌ی روزانه‌تان هر عنوان کاری را به قدم‌های عملی کوچک تقسیم کنید. قدم‌های کوچک را اولویت‌بندی و سپس آن‌ها را یادداشت کنید.
• محدودیت‌های انجام کار را بنویسید.
• بنویسید دقیقا چه کاری چه زمانی انجام می‌شود.
• از خودتان بپرسیدآیا می‌توانید این کار را به شکل راحت‌تری انجام دهید؟
• بعضی کارها را واگذار کنید.
• ساعات آنلاین و آفلاین را جدا کنید و کارهای مهم را در ساعت آفلاین انجام دهید.
• اگر کاری کمتر از 60 ثانیه وقت شما را می‌گیرد، همان لحظه انجامش دهید. به شرط آنکه تمرکزتان برای کار مهم‌تر از بین نرود.
• تعادل را در برنامه رعایت کنید و برای حوزه‌ی های مهم زندگی هر روز یک کار کوچک انجام دهید.
• پیشنهاد می‌کنم رفع نیازها را در اولویت قرار دهید. نیازهای برطرف نشده می‌توانند به موانع بزرگی تبدیل شوند.
• در انتهای روز از خودتان بپرسید آیا می‌توانید یک کار کوچک مربوط به روز بعد را انجام دهید؟

می‌توانید فایل برنامه‌ریزی زیر را دانلود کنید و برای راحتی کارتان از آن استفاده کنید.

فایل پی‌دی‌اف برنامه‌ریزی

فایل وورد برنامه‌ریزی